xoves, 12 de xuño de 2014

O MONO QUE QUIXO SER ESCRITOR SATÍRICO de AUGUSTO MONTERROSO



AUGUSTO MONTERROSO:  


O MONO QUE QUIXO SER ESCRITOR SATÍRICO



Na selva vivía unha vez un mono que quixo ser escritor satírico. 

Estudou moito, pero pronto se decatou de que para ser escritor satírico lle faltaba coñecer á xente e aplicouse a visitar a todos e  ir aos cócteles e a observalos polo rabo do ollo mentres estaban distraídos coa copa na man. 

Como era de veras gracioso e as súas áxiles piruetas entretiñan os outros animais, en calquera parte era ben recibido e el perfeccionou a arte de ser mellor recibido aínda. 

Non había quen non se encantara coa súa conversa e cando chegaba era agasallado con xúbilo tanto polas monas como polos esposos das monas e polos demais habitantes da selva, ante os cales, por contrarios que fosen a el en política internacional, nacional ou doméstica, se mostraba invariablemente comprensivo; sempre, claro, co ánimo de investigar a fondo a natureza humana e poder retratala nas súas sátiras. 

Así chegou o momento en que entre os animais era o máis experto coñecedor da natureza humana, sen que lle escapase nada. 

Entón, un día dixo vou escribir en contra dos ladróns, e fixouse na Pega, e principiou a facelo con entusiasmo e gozaba e ría e empolicábase de pracer ás árbores polas cousas que se lle ocorrían acerca da Pega; pero de súpeto reflexionou que entre os animais de sociedade que o agasallaban había moitas Pegas e especialmente unha, e que se ían ver retratadas na súa sátira, por suave que a escribise, e desistiu de facelo. 

Despois quixo escribir sobre os oportunistas, e puxo o ollo na Serpe, quen por diferentes medios-auxiliares en realidade da súa arte adulatoria-  lograba sempre conservar, ou substituír, mellorándoos, os seus cargos; pero varias Serpes amigas súas, e especialmente unha, sentiríanse aludidas, e desistiu de facelo.  

Despois desexou satirizar aos laboriosos compulsivos e detívose na Abella, que traballaba estupidamente sen saber para que nin para quen; pero por medo de que os seus amigos deste xénero, e especialmente un, se ofendesen, rematou comparándoa favorablemente coa cigarra, que egoísta non cara a máis que cantar e cantar dándollas de poeta, e desistiu de facelo. 

Despois ocorréuselle escribir contra a promiscuidade sexual e enfilou a súa sátira contra as galiñas adúlteras que andaban todo o día inquedas en busca de Galiños; pero tantas destas recibírano que temeu mancalas, e desistiu de facelo. 

Finalmente elaborou unha lista completa das debilidades e os defectos humanos e non encontrou contra quen dirixir as súas baterías, pois todos estaban nos amigos que compartían a súa mesa e nel mesmo. 

Nese momento renunciou a ser escritor satírico e empezoulle a dar pola mística e o amor e esas cousas; pero a raíz diso, xa se sabe como é a xente, todos dixeron que se volvera tolo e xa non o recibiron tan ben nin con tanto gusto.

Traducido por Estefanía R.









En la selva vivía una vez un Mono que quiso ser escritor satírico.

Estudió mucho, pero pronto se dio cuenta de que para ser escritor satírico le faltaba conocer a la gente y se aplicó a visitar a todos y a ir a los cocteles y a observarlos por el rabo del ojo mientras estaban distraídos con la copa en la mano.

Como era de veras gracioso y sus ágiles piruetas entretenían a los otros animales, en cualquier parte era bien recibido y él perfeccionó el arte de ser mejor recibido aún.

No había quien no se encantara con su conversación y cuando llegaba era agasajado con júbilo tanto por las Monas como por los esposos de las Monas y por los demás habitantes de la Selva, ante los cuales, por contrarios que fueran a él en política internacional, nacional o doméstica, se mostraba invariablemente comprensivo; siempre, claro, con el ánimo de investigar a fondo la naturaleza humana y poder retratarla en sus sátiras.

Así llegó el momento en que entre los animales era el más experto conocedor de la naturaleza humana, sin que se le escapara nada.

Entonces, un día dijo voy a escribir en contra de los ladrones, y se fijó en la Urraca, y principió a hacerlo con entusiasmo y gozaba y se reía y se encaramaba de placer a los árboles por las cosas que se le ocurrían acerca de la Urraca; pero de repente reflexionó que entre los animales de sociedad que lo agasajaban había muchas Urracas y especialmente una, y que se iban a ver retratadas en su sátira, por suave que la escribiera, y desistió de hacerlo.

Después quiso escribir sobre los oportunistas, y puso el ojo en la Serpiente, quien por diferentes medios -auxiliares en realidad de su arte adulatorio- lograba siempre conservar, o sustituir, mejorándolos, sus cargos; pero varias Serpientes amigas suyas, y especialmente una, se sentirían aludidas, y desistió de hacerlo.

Después deseó satirizar a los laboriosos compulsivos y se detuvo en la Abeja, que trabajaba estúpidamente sin saber para qué ni para quién; pero por miedo de que sus amigos de este género, y especialmente uno, se ofendieran, terminó comparándola favorablemente con la Cigarra, que egoísta no hacia más que cantar y cantar dándoselas de poeta, y desistió de hacerlo.

Después se le ocurrió escribir contra la promiscuidad sexual y enfiló su sátira contra las Gallinas adúlteras que andaban todo el día inquietas en busca de Gallitos; pero tantas de éstas lo habían recibido que temió lastimarlas, y desistió de hacerlo.

Finalmente elaboró una lista completa de las debilidades y los defectos humanos y no encontró contra quién dirigir sus baterías, pues todos estaban en los amigos que compartían su mesa y en él mismo.

En ese momento renunció a ser escritor satírico y le empezó a dar por la Mística y el Amor y esas cosas; pero a raíz de eso, ya se sabe cómo es la gente, todos dijeron que se había vuelto loco y ya no lo recibieron tan bien ni con tanto gusto.
FIN



2 comentarios:

Anónimo dixo...

son un antigo alumno do centro e os quero deixar un link a unha paxina onde estan dispoñibles moitos libros, entre eles se estan subindo libros en galego, un saudo.

http://www.epublibre.org/catalogo/index/0/nuevo/todos/sin/4

carallocorou dixo...

Grazas, anónimo. Consultamos a páxina e parécenos interesante. Ofértanse títulos en moitos idiomas e iso é bárbaro para exercitarmos a tradución. Un saúdo oriental!