Este é un blogue creado por e para o alumnado de 3º e 4ºda ESO A do IES República Oriental do Uruguai de Vigo-Teis coa finalidade de facer pública a actividade creativa dos grupos na materia de Lingua e Literatura Galega. Comezamos esta aventura no curso 2009-2010 e aínda non soubemos parar. Benvid@s!
Opinión persoal: Encantoume o detalle de que non se nomee o nombre do fillo de mamasunción, xa que fai referencia a cantidade moi elevada de fillos que tiveron que emigrar de Galiza polos tempos tan tráxicos que se vivian.Tamen me chamou a antención o detalle de que o Bébedo do pobo sea o unico que dí a verdade, xa que os veciños, impulsados polos tempos de pobreza e miseria, vense impulsados a enganar a sua vecniña para quedar co diñeiro. Gran curtrametraxe, felicitacións a mestra de galego por amosanolo, grazas. Sr.Bob
Pareceume unha boísima curtometraxe xa que reflexa ben o que pasarían moitísimas familias cando algún parente seu tivese que emigrar durante tantos anos sen ter ningunha noticia súa, tanta sería a dor de esa xente que como ben se mostra na curtometraxe incluso unha gran suma de diñeiro non a compensaría nin no máis mínimo, tamén aparece o aspecto avaro da xente na curtometraxe, que tal é que incluso son capaces de enganar a unha pobre señora que só quere saber noticias do seu querido fillo.
É unha boa película. Amosa a vida cotiá da vella e os costumes da aldea. Tamén a pobreza e o que os veciños están dispostos a facer por diñeiro. A protagonista rebélase en silencio queimando o diñeiro.
Esta curtamentraxe amósanos a Galiza rural nos tempos da ditadura e como tantas nais quedaron soas ao lles emigraren os homes e os fillos. Buscaban un futuro mellor e diñeiro para sacar da pobreza á súa familia. As nais agardaban pacientemente o seu regreso. Neste caso a volta nunca se produciu.
Unha muller anciá agarda durante 40 anos unha carta do seu fillo. Cando por fin chega entéirase de que lle morreu e ela queda herdeira da súa fortuna. Pero a vella o que quería é velo a el, non ao seu diñeiro. A curtametraxe gustoume moito polos detalles "graciosos" como o borracho, que é o que sabe ler. Tamén é unha historia tráxica en que se reflexiona sobre a importancia da vida antes que ningún ben material.
Non podendo volver estar co fillo, para que quería ela o duñeiro? A lingua utilizada é dialectal do interior de Ourense, está tan ben recollida que case te pilla por sorpresa e ao principio non se entende. Os diálogos son curtos pero moi ben tratados. Unha moi boa proposta cinematográfica.
É unha boa curtametraxe que mostra as vivencias de antes dunha maneira concisa. Fainos ver o duro que era a emigración, que moitos nunca volvían o seu fogar e como sofrían as súas familias, neste caso, unha pobre vella que non sabe nin ler. Serve para reflexionar e ver o dura que era a vida antes e a cantidade de facilidades e comodidades que temos hoxe en día.
A historia trata sobre unha vella que espera coarenta anos por unha carta do seu fillo que emigrou a mexico. Cando esta a recibe se a da unha veciña para que xa lea pero esta mente. Mais adiante lle da a carta ao borracho do pobo que se a le enteira enton a vella enterase de que o seu fillo morreu e que lle deixou como herencia moito diñeiro. Cando so dan ela bai para dentro da casa e cerra a porta e ponse a queimalo. COMENTARIO: E unha historia triste xa que a vella o unico que quere e o seu fillo non o diñeiro. Esta curtametraxe e os seus dialogos estan moi ven preparados e a min gustoume.
10 comentarios:
Opinión persoal:
Encantoume o detalle de que non se nomee o nombre do fillo de mamasunción, xa que fai referencia a cantidade moi elevada de fillos que tiveron que emigrar de Galiza polos tempos tan tráxicos que se vivian.Tamen me chamou a antención o detalle de que o Bébedo do pobo sea o unico que dí a verdade, xa que os veciños, impulsados polos tempos de pobreza e miseria, vense impulsados a enganar a sua vecniña para quedar co diñeiro.
Gran curtrametraxe, felicitacións a mestra de galego por amosanolo, grazas.
Sr.Bob
Pareceume unha boísima curtometraxe xa que reflexa ben o que pasarían moitísimas familias cando algún parente seu tivese que emigrar durante tantos anos sen ter ningunha noticia súa, tanta sería a dor de esa xente que como ben se mostra na curtometraxe incluso unha gran suma de diñeiro non a compensaría nin no máis mínimo, tamén aparece o aspecto avaro da xente na curtometraxe, que tal é que incluso son capaces de enganar a unha pobre señora que só quere saber noticias do seu querido fillo.
É unha boa película. Amosa a vida cotiá da vella e os costumes da aldea. Tamén a pobreza e o que os veciños están dispostos a facer por diñeiro. A protagonista rebélase en silencio queimando o diñeiro.
Esta curtamentraxe amósanos a Galiza rural nos tempos da ditadura e como tantas nais quedaron soas ao lles emigraren os homes e os fillos. Buscaban un futuro mellor e diñeiro para sacar da pobreza á súa familia. As nais agardaban pacientemente o seu regreso. Neste caso a volta nunca se produciu.
Unha muller anciá agarda durante 40 anos unha carta do seu fillo. Cando por fin chega entéirase de que lle morreu e ela queda herdeira da súa fortuna. Pero a vella o que quería é velo a el, non ao seu diñeiro.
A curtametraxe gustoume moito polos detalles "graciosos" como o borracho, que é o que sabe ler. Tamén é unha historia tráxica en que se reflexiona sobre a importancia da vida antes que ningún ben material.
Gustoume moito esta historia, deume un pouco de pena pero eu penso que fixo ben en queimar os cartos, eu faría o mesmo.
Non podendo volver estar co fillo, para que quería ela o duñeiro?
A lingua utilizada é dialectal do interior de Ourense, está tan ben recollida que case te pilla por sorpresa e ao principio non se entende. Os diálogos son curtos pero moi ben tratados. Unha moi boa proposta cinematográfica.
É unha fermosa historia que fai reflexionar sobre o verdadeiro valor das cousas, que é nin máis nin menos que o que nos lles demos.
É unha boa curtametraxe que mostra as vivencias de antes dunha maneira concisa. Fainos ver o duro que era a emigración, que moitos nunca volvían o seu fogar e como sofrían as súas familias, neste caso, unha pobre vella que non sabe nin ler.
Serve para reflexionar e ver o dura que era a vida antes e a cantidade de facilidades e comodidades que temos hoxe en día.
A historia trata sobre unha vella que espera coarenta anos por unha carta do seu fillo que emigrou a mexico. Cando esta a recibe se a da unha veciña para que xa lea pero esta mente. Mais adiante lle da a carta ao borracho do pobo que se a le enteira enton a vella enterase de que o seu fillo morreu e que lle deixou como herencia moito diñeiro. Cando so dan ela bai para dentro da casa e cerra a porta e ponse a queimalo.
COMENTARIO:
E unha historia triste xa que a vella o unico que quere e o seu fillo non o diñeiro. Esta curtametraxe e os seus dialogos estan moi ven preparados e a min gustoume.
Publicar un comentario