mércores, 11 de febreiro de 2015

SONO E SOÑOS


 Resultado de imaxes para SURREALISMO



Un modo de transporte moi raro

Estoú nun lugar moi oscuro e non se ve nada. 
De repente vexo un paxaro moi pequeno. 
Que pinta ese paxaro aqui? 
Como podo velo se todo esta moi escuro?  
Non o sei.  
Sen embargo o paxaro creo que non me ve. 
Pego un grito forte e de repente o paxaro se acerca cara min e colleme coas suas poutas e levantame cara arriba.
Onde me levas? Qe queres de min? 
Son preguntas tontas porque dende logo o paxaro non pode falar. 
O paxar sóltame e agora estoú caendo nun pozo mi escuro e grande. 
Que está pasando? Iso é unha broma?
Estou indo cara abaixo e mentras caío vexo que abaixo hai unha festa. 
Unha festa? 
Pois si era unha festa.O meu instinto festeiro fixome querer participar na festa pero  non podo chegar porque de novo aq uel paxaro aparece e cólleme coas súas poutas pola blusa. Maldito paxaro.  estaba eu pensando, coa gana que tiña eu de participar nesa festa. 
E agora cara onde vai levarme? Non teño nin idea.Espero que sexa cara outra festa,pero resulta que non.
O paxaro lévame lonxe mi lonxe e ó parecer será o meu avión mentrae eu estea por aquí.  
M.E.


Había un sol que se transformou nun limón, tras iso nunha mazá e da mazá a unha laranxa, en entón foi un balón que se lanzou onda min e espertei.

 KawaiiGirlChan

 COLECTORES ASASINOS
Estaba na miña habitación e miña nai veume buscar para ir cear.
Pedira unhas pizza desas que veñen nunhas caixas de cartón.
Cando ía  sentar na mesa para cear,  dime miña nai: "Lucia, antes de sentar á mesa podías ir  tirar as caixas das pizzas nos colectores de reciclaxe, no azul eh.
A min non me quedou outra e fun.
Cando cheguei abaixo o colector azul quedábame moi lonxe e, por preguiza, tirei as caixas no colector de vidro.
Cando dei a volta para regresar a casa, non podía avanzar, era como se alguén me estivese agarrando.
Dei a volta e o colector amarelo estábame agarrando dun brazo, e cada vez me acía mais dano.Eu choraba e choraba, non era capaz de andar.
E de repente o colector díxome : " Es unha desvergoñada, hai que reciclar, así vai o mundo.
O conlector íame comer!
LUCÍA

Pesadelo no burguer king

Estaba eu camiñando por unha rúa que ao comezo tiña un burguer king e no outro extremo a miña casa. Eu saín camiñando cara o burguer king, a rúa era toda recta, e polas beiras estaba repleto de edificios; cando estaba chegando notei que cada vez ía mais lento e deime conta de que me estaba a transformar nun happy meal, cando voltei  mirar cara enriba había moitas hamburguesas, patacas e sobres de ketchup que viñan por min, era todo un menú King aforro, pero cada vez saían máis e máis dos edificios, pero de repente vin como chegaban por detrás miña moitos big-macs, as súas respectivas patacas e sobres de salsa, tamén acudían moitos mcflurrys e mais happy meals coma min. Este grupo que viña na miña axuda acurralou ós outros e devorounos. Eses nenos querían venderme para que me comese un neno.

 Sr. Picaporte


 
Axitación.
Estaba eu xogando nun campo apartado da cidade cando, sen darme conta,  estaba tirado no chan e non podía abrir os ollos,  pero ao pechar e volver a abrir os ollos estaba no día anterior ao do accidente. Estaba tumbado na cama cando un amigo me dixo polo móbil se íamos xogar a unha solaina, eu sabía que non debía ir pero inconscientemente dixen que si e, como me temía, nun abrir e pechar de ollos estaba outra vez no dia anterior;  queria saber que estaba pasando pero non conseguía encontrar a resposta, cada vez que meu amigo chamaba, eu dicía que si contra a miña vontade,  eu peguntáballe se non se acordaba de nada, e como me temía só o recordaba eu. Sabía o que tiña que facer,  tiña que evitar que esa pelota me dese na cabeza para non volver repetir a mesma escena durante toda a vida. Ese día estaba mais atento ao que sucedía ao redor miña ca a min mesmo,  de repente deime conta de que un obxecto ía impactar contra min pero para sorpresa miña era unha almofada,  esquiveina e sen máis espertei,  resulta que era a miña nai que estaba batendo a almofada contra min para espertarme e recordei que no soño o que sempre me golpeaba na cabeza era unha almofada, máis ca un soño parecía un pesadelo.
 (Decex) 






Resultado de imaxes para SURREALISMO


O home do can.

Estaba nunha sala chea de libros azuis e paredes brancas, con dúas amigas. De súpeto, escoitamos un ruído e asomeime á porta a ver se vía algo. Fóra había unhas escaleiras que parecían interminables, e nada estraño. Intentamos averiguar de que eran eses libros pero parecían escritos noutro idioma. De súpeto oín outra vez o ruído e volvinme asomar á porta, aínda que esta vez vin unha sombra dun home e dun can, vía como pouco a pouco se aproximaban máis á porta. Nas súas sombras reflexábase algo que non me transmitía nada bo. As tres, asustadas, non sabiamos onde meternos, e cando abrín a porta para ver se estaba preto xa de nós, vin o seu rostro cun sorriso malvado e o can sen parar de ladrar. Querían levarnos con eles.. E así foi, de súpeto sumerxímonos nun sono profundo no que todo era de cor negra.
 And.


Resultado de imaxes para SURREALISMO 



UN PESADELO MARABILLOSO
Quero levantarme da cama,pero non son capaz.
Fago forza,pero nada,é como se tivese chumbo nas pernas.
Volvo facer forza.máis forza,moita forza,e ,por fin,consigo moverme.
Por desgraza fixen DEMASIADA forza  e comezo a caer da cama.
So son uns segundos, pero parecen horas,e cando, por fin, chego ó chan noto como este se converte en auga.
Non o podo crer ! 
En apenas uns segundos paso de estar na miña cama a unha piscina.
Comezo a afundirme, primeiro despacio , pero despois aumenta a velocidade.
Pecho os ollos, e entón oio como alguén me chama.
Abro os ollos.
Non pode ser !
Teño aos meus pais ao pé da cama dicíndome que me tranquilice, que só foi un pesadelo.
Si, como se fose tan sinxelo.
O que eles non saben é que o pesadelo comenzou no momento en que espertei.
AINOA
                                        




O MÁIS FERMOSO RECORDO

Estaba no meu cuarto,durmida,cando de súpeto un berro da miña tía espertoume,e non sei por que tiven moito medo.Fun correndo ao celeiro,pechei a porta de madeira cunha placa xigante de madeira,coma esas placas utilizadas nos filmes medievais para pechar as portas dun castelo.

A miña tía comezou a bater na porta,non sei por que pero tiña medo dela,queria fuxir pero non habia onde agocharse,o celeiro tiña o tamaño dun pequeno cuarto.A miña tía comezou a bater máis forte,eu ao tentar correr,caín cunha placa de madeira que había no chan.Mentres tanto,miña tía conseguiu abrir a porta,e foi cando descubrín que non era a miña tía,era....o boneco de Mario Bros que me mercaran para o meu sétimo aniversario e que hai dous anoso botara ao lixo porque xa non xogaba con el xa me fixera maior.

O boneco ruxiume,coma cando un predador vai cazar a súa presa.Deitada no chan,non podía escapar,entón Mario colleume dun pée arrastroume fóra do celeiro para levarme xunto a un recipiente de lixo que había á beira da casa da miña tía.Mario quería botarme ao lixo coma cando eu o botara anos atrás.Cando estaba caendo o interior do lixo...espertei

Epílogo:
Estaba no meu cuarto,na miña cama e deime de conta de que todo fora un soño,aínda que me sentía mal,como culpable..
O día seguinte,compreille un boneco de Mario Bros o meu irmán de 8 anos,e díxenlle que aínda que cansase de xogar co boneco,que nunca o botase ao lixo,que o mellor era conservalo de recordo,porque cando un se fai maior o máis fermoso que ten son os recordos de cando un era pequeno.

ComfortablyNumb 




 Un soño de medo

Estaba na piscina municipal de Antas de Ulla e recoñecina polos esvaradoiros. Funme tirar polo branco que era un dos meus favoritos e despois, non sei o por que, decidín tirarme polo esvaradoiro do tubo negro, estraño, xa que daquela eu tíñalle medo á escuridade; cando subín para tirarme, arrepentinme, xirei cara atrás mais á xente que estaba tras de min, mirábanme coma se quisexen matarme, así que me tirei; pechei os ollos e só escoitaba o son da auga, mais cando algo me fixo dano, abrinos, o meu peor terror envolvía o tubo escuro, paiasos, paiasos por todos lados, eu só berraba de medo e o esvaradoiro non parecia ter fin, e así todo o tempo ata que espertei.
Mostrando tumblr_mqqfrhQ7lR1sndmc5o1_500.gif
  





Ningún comentario: